"Birleşik olmayan her güç, cılızdır."

Sinematografisine bakıldığında çok gösterişsiz ve emek harcanmamış duruşu seride göze çarpan şeylerden ilki. İlerleyen sezon boyunca bütün sahneler parça parça göz önüne alındığında karakter ve kamera arasındaki açıların uyumsuzluğu, bariz bir şekilde zayıf bir görsel hikaye sunuyor. Görsel çekiciliğin müşteriye yansıması için pek bir çaba harcanmamış olması, şovun doruğa ulaşmasına engel oluyor. Teknik olarak Koruyucular, bilinen en temel üretim tekniği ve hikaye anlatımına bakılınca harcanan bütçeye göre çok zayıf kalıyor.

Bu cıvık, gösterişsiz hikaye anlatımında kahramanlar da dizinin tekniği kadar vasat bir performans sunmaktadır. Üç boyuta geçememiş bu zayıf iki boyutlu basmakalıp senaryo ve sinematografi genel olarak zaman kısıtlaması nedeniyle tehlikeye düşmüş görünüyor. Bütün gösterilerin en iyi parçalarını toplama arzusunu fark ettiğimden beri gözümde daha da düşük bir profil sergilemesine neden oluyor ve batıp çıkma çabalarına şahit olurken istemsizce üzülüyoruz.

Heyecanlı bir süper kahraman hikayesi için gerekli olanları sıralamak gerekirse ilk sırada hikaye, ikinci sırada süper kahramanlar geliyor. Zor bir süreç olan bu algoritma yapımcıların ve yönetmenin pek umurunda olmamış. "Hadi yapalım!" denerek gelişigüzel oluşturulmuş gibi duran bu seriye bakınca bölümlerde moral ve endişe her parçaya eşit bölünmekte. Kalitesizlik, bir kartopunun yokuş aşağı yuvarlanması gibi daha da büyük bir hal alarak zoraki olarak ilerliyor ve filmdeki süper kahramanlara bakınca onlar için görev değil de işmiş gibi bir izlenim yansıtılıyor. Bildiğimiz isimlere ve orijinal hikayeye saygısızlık göz göre göre yapılıyor ve herkesin artık bir süper kahraman filmini kolay kolay finanse edip mercek altına alabilmesinin önüne geçilmesi gerektiği, en azından sektör için, şart gibi görünüyor.