Sessiz dönemin belki de en karmaşık filmlerinden biri.

Kamera sürekli Jean'ın gözlerindedir. Bazen bize bakar, bazen ise gözünü kaçırır. Bir şeyler dinliyor muş gibi uzun süre durur.  Sonra ağlamaya başlar. Nedeni sorulduğunda ise  Tanrı'yla konuştuğunu iddia eder. İlk duruşmanın yargıçları, bakire Jeanne'in deli olduğuna kanaat getirir.Neredeyse dosya çoktan kapanmış gibi.

Jeanne için işler giderek kötüye gittikçe kamera elinden geldiğince onun  ıstırap  çeken iç dünyasını yansıtmaya çalışır. Jeanne kazığa bağlanıp yakılırken bile yönetmen onu kurtarma çabasına değil de hiç usanmadan Jeanne'in yüzüne odaklanır. Yönetmenin de ifade ettiği gibi 'Dünya'da hiçbir şey insan yüzüyle mukayese edilemez.'

Belki de Jeann of d'Arcın büyük sırrı, diğer dini filmlerin aksine, hiçbirşey hakkında çokşey anlatıyor olmasıdır.