Hümanist sinemanın bir simgesi olan Bisiklet Hırsızları, En İyi Yabancı Film dalında Oscar kazandı..

Çok az yapım, 70 yıl önce yapılan Bicycle Thieves gibi seyirciler ve eleştirmenler arasında kalıcı bir etki yaratmayı başardı. İtalyan Neo - Gerçekçilik akımının ustası olarak hafızalarda yer edinen Vittori de Sica, kariyeri boyunca bir çok film yönetti, ancak Bisiklet Hırsızları İtalyan Gerçekçiliğinin zirvesi olarak kabul edilmektedir.

Bicylce Thieves, amatör oyuncular kullanılarak, stüdyo dışında Roma'nın tozlu sokaklarında çekildi. Filmde, sıradan bir adamla oğlunun çalıntı bisikleti beyhude arayışlarının ötesinde bir olay örgüsü neredeyse yoktur. Filmin tarzı; dönemin parlak Hollywood yapımları, o filmlerin karmaşık senaryoları, musrifçe hazırlanmış setleriyle ve marifetli oyunculuklarıyla keskin bir tezat oluşturur.

Luigi Bartolinin bir romanından Cesare Zavattini tarafından perdeye uyarlanan film eli darda ve uzun bir işsizlik döneminin ardından iş bulan Antoino'ya odaklanır. Aldığı işi yapabilmek için bir bisiklete ihtiyacı vardır. bisikleti rehin dükkanından alabilmek uğruna Antonio'nun eşi, ailenin sahip olduğu yegane çarşafları rehin vermek zorunda kalır. Fakat Antonio ilk iş gününde merdivene çıkmış Roma civarında duvarlara afiş asarken bisikleti genç bir hırsız tarafından çalınır.  

Bisiklet Hırsıları'nın basit hikayesi bir adamın talihsiz bir gününü anlatır-bütün dünyada yaşanmakta olan benzer sayısız günden birini. Fakat dar odağının gerçekliğinde evrensel bir mesaj vardır-adaletsiz bir dünyada geçim mücadelesi verenler için bisiklet hırsızlığı gibi adi bir suç bile büyük bir Trajedi sayılır.