"Eğer insanlar aptalca şeyler yapmasaydı, akıllıca işler yapılamazdı."

Hepimiz çalışan kesimiz ve herkesin nefret ettiği bir patronu vardır. Bu mini seri, küçük ofislerde karşılaştığımız komedi şovlarının yanı sıra takınmış olduğu tavır ile daha çok eğlenmemizi ve zevk almamızı sağlıyor.

Karşılaştığımız ofis, diğer ofislere göre biraz farklıdır. Uzun bir yayın hayatına sahip olması ve eskisi kadar tipik olmayan bir çalışma ortamında bu kadar farklı karakter kadrajları yaratma yeteneği, komedi bölümlerinin ardından aklımızda kalan en dikkat çekici detaydır. Bazen karşımıza iyi hikaye yerine iyi birkaç karaktere sahip bir seri çıkar ve bizleri alır, kendi yapmak istediği yolculuğa götürür.

Ofis, bir bütün olarak komedi şovundan ibaret bir kabuğa sahiptir. Dramaya fazla değinmeyen, sadece ara sıra serpiştirilmiş drama sahnelerinden oluşan büyük bir komedi izliyoruz. Sahip olduğu mizah ve karakter uyumları ile dikkat çekici olduğu kadar, üzücü dramatik bölümler içinde bile eğlence üzerinde duran, istisnalar arasında bulunan bir mini seri. İçindeki eğlence son derece büyük ve ilgi çekicidir. Riskli mizahi denemeler yapan ve sürekli yeni içerik oluşturma çabasında olan Ofis, saygıyı çokça hak ediyor. Tekrara düşme korkusu ve klişelerden uzak durma çabaları takdire şayan.

Pam, Jim, Michael, Dwight ve Kelly Kapoor hepimizin iş ortamlarında çalışmak isteyeceği türden iş arkadaşı hüviyetine sahip, eğlenceli ve kötü gün dostu diyebileceğimiz ilgi çekici karakterlerdir. 

Ofis'in bildiğimiz komedi şovlarının doruk noktasına ulaştığını kesinlikle söyleyebilirim. Çoğu şovun aksine, kötü başlamış ve zamanla daha iyi bir hale gelmiştir. Büro harika bir şekilde başlıyor ve muhtemelen sizleri de hayal kırıklığına uğratmayacağını düşünüyorum.

Aslında hepimiz, karşılaşmış olduğumuz bu tür büro ortamlarında karşımıza çıkan, üzerinde isimlerimizin yazılı olduğu cam kapılar ardında çalışmak istemiş ve bize çok daha kolay görünen bu çalışma alanlarında bulunmayı arzulamışızdır. Ofis, bize bunun hayal edildiği kadar kolay ve katlanılabilir bir iş olmadığını eğlenceli bir dille göstermeye çalışıyor. İş ortamlarındaki kuralları az çok idrak edebiliyor ve her türlü entrikanın, stresin ve uzun mesailer arasında geçip giden zamanın önemine ve kendine ait dengeleri ile bağımlı olduğu gizemli dünyasına dikkat çekiyor.