Aşk dışında verebilecek başka bir şeyi olmayan sıradan insanlar hakkında bir başyapıt.

Sondan başa bir bakışla masumiyet...

Bir kapıdan geçmeden önce bir saniye durun ve derin bir nefes alın; gördüğünüz her yeni alanda hissedebileceğimiz farklılıkların farkında olun. Bu eylemin bir kısmı, yeni bir alana girerken size sunduğu eşsiz gizemdir. Sıklıkla yeni kapı eskiyi kapatır ve bilinmez, yeni bir alan yaratır. Zeki Demirkubuz, kapıların yaşamdaki yerinin farkında gibi görünüyor. Hepimiz hayatlarımız boyunca birçok kapıyı açar ve kapatırız. Masumiyet de bir kapı görüntüsü ile başlar.

Kapanan diğer kapılar ile devam eder: uzun yollar, yolculuklar, otel odaları, Tv'de dönüp duran Türk filmleri, duvarda eskimiş posterler, bir fahişenin giydiği kareli erkek gömleği, ekmek doğranıp içilen çorbalar, otel lobisinde değiştirilip duran işporta kasetler, nedensiz bir mecburiyet durumu ile tutkuların ardından başını eğip usul usul yürüyen adamlar, detaylar, ayrıntılar, bakışlar ve gördüklerimiz... İçimizi yakan Masumiyet.

On yıllık mahkumiyetini tamamladıktan sonra hapishaneden çıkan Yusuf, ablasını ziyaret etmek için İzmir'e gelir. Eski bir hesabın karşısına çıkması yüzünden oradan ayrılmak zorunda kalıp harap ve ucuz bir otele yerleşir. Gidecek başka bir yeri olmadığından çaresizlik içinde burada beklerken yolu aynı otelde kalan tuhaf bir aileyle kesişir. Bekir, Uğur ve Çilem, Yusuf'un ayakta kalabilme savaşından önce bir umut, sonrasında ise bir kadere dönüşecektir.

Hep denedin, hep yenildin, olsun.

Masumiyet çekildiği dönemin film-noir'ı sayılabilecek, eşsiz diyalogları, güçlü oyunculukları ve hastalıklı denebilecek kadar takıntılı karakterleri ile bağımsız film seven herkesin izlemesi gereken çok önemli bir eser. Bekir ve Uğur'un geçmişinin anlatıldığı Kader (2006) filmi ile bağlantılı güzel bir ikileme. Şimdiden herkese iyi seyirler.