Bir tarafta öğrencilerinin korkulu rüyası, Jazz öğretmeni Tarrence Flatcher, diğer tarafta "en iyi" olmayı kafasına koymuş, aşırı hırslı genç öğrencisi Andrew Neiman. İki taraf da baskın karakterlerinden taviz vermeyince, çok geçmeden mantık dışı olaylar gelişmeye başlar.
Beyinsiz birisine hesap makinesi verirsen onunla televizyonu açmaya çalışır.
"Aferin"den daha zararlı bir kelime yoktur.
Ben orada orkestra yönetmiyordum. Moronun teki de kollarını sallayıp millete tempo verebilir. Ben orada insanları, onlardan beklenenin ötesine zorlamak için bulunuyordum. Bunun mutlak bir gereksinim olduğunu düşünüyorum.
20. yüzyılın en başarılı müzisyeni olmak herkese göre bir başarıdır bence. 34 yaşında beş parasız, sarhoş ve eroin çekmiş şekilde ölmek benim başarı anlayışım değil mesela.
Bir kabiliyetiniz yoksa sonunuz rock grubunda çalmak olur.
Facebook Yorumları