Eski feci öykülerin etkisi hakkında bir hikaye; yeteri kadar korkunç, yeteri kadar karanlık.

Kendi hikayenden kaçamazsın...

Hikayeler eğlenceli olmaktan daha fazlasıdır. Bazıları bizleri etkisi altına alır, bazıları bizleri değiştirir ve nihayetinde dış dünyaya hazır hale getirir. Yani eğitici ve öğreticidir. İlk hikayeler korku masallarıydı; çocukların, onları yutmaya hazır bir dünyada nasıl davranıp güvende kalabileceklerini anlatmayı amaçladı.

Aslında bazılarımız için bu korkunç hikayeler, çocukluğumuzdan beri sürekli birileri tarafından anlatılmıştır. Benim için bu tür efsaneler, bizden önceki nesilden beri devam eden hikayelerdi. Zifir Karanın Mavisi, Mezardan Gelen ve Konuşmayanlar bu topraklara ait korku hikayelerinin bir ürünüydü. Tamamını okumak, dinlemek bizleri geceleri dışarı çıkmayacak bir ruh haline soktu. Sizce de işe yaradı mı?

Guillermo del Toro, gecenin karanlığında birilerini etrafına toplayıp hikaye anlatmaktan daha ileri gidiyor ve kasaba efsanelerini mercek altına alıyor. Elbette amacı yeni jenerasyonu korkutmak. Yönetmenin aksine  birçok yetişkin, çocuklarını gerçek hayattaki korkulardan korumaya çalıştı; çocuklar büyürken bunu pek fark etmediler. Ancak çocukken hep bir şeyler gördüler; yetişkinler gibi kederi, ölüm korkusunu hissettiler. Vampirler ve Kurt Adamlar olmasa da Cinler ve Gulyabanilerden ve mezar taşlarından hep korktular. Tek eksiklikleri kendilerini açıklayabilecekleri doğru kelimelerdi: "I See Dead People "gibi. Annesi gibi bizler de küçük Cole'e inanmamıştık.

Korku Hikayeleri, her yaştan seyircinin korkularından ilki olmasa da, yönetmen bu anlatım hakkında farklı bir bakış açısı sunuyor. Hikayeye eşlik edebilmemiz için unutulmaz görüntüler çizerken çürük, bayat ve soğuk bir deneyim elde ediyoruz. 

Film tamamen grafiklere dayansa da aslında fark ettiğimiz şey, en doğru zamanda en sade anlarda korkuyu sunuyor olmasıdır. Hikayedeki bazı gerçek dışı yaratıkların sadece kitaplarda değil bizim aramızda da yaşadığını ve onlardan korkmamamız, yüzleşmemiz gerektiğini de alt mesaj olarak kullanıyor. Ve net bir şekilde "Korku, batıl inançların temel kaynağıdır," diyerek perdeyi kapatıyor.