Acımasız, katillerin bulunduğu Could Mountain hapishanesinin E bloğuna hoş geldiniz. Buradaki mahkumlar "Yeşil Yol" diye bilinen elektrikli sandalye ye giden yol için sıralarını beklemektedir.
Gerçek sirk burada ve biz de eğitilmiş bir avuç fareyiz.
Sen istesen de istemesen de geçmiş seninle yüzleşiyor.
Mahkumlar sandalye konusunda şakalaşırdı. İnsanların korktukları ama kaçamadıkları bir şeyi şakaya vurdukları gibi.
Kalbinde ne olduğunu saklayamazsın.
Bu dünyada öyle kötü şeyler oluyor ki, Tanrı'nın neden izin verdiğini merak ediyorum.
Acının yüzümüzde nasıl iz bıraktığına ve bir ölü gibi görünmemizi sağladığına tanık olmak ne garip.
İsteseniz de istemeseniz de her şeyi silip süpürüyor ve sonunda geriye sadece karanlık kalıyor.
Ne yapmamı istediğini söyle. Seni çıkarmamı ister misin? Kaçmana izin vermemi; ne kadar uzağa gideceğini görmek için.
Yoruldum, Patron. Yollarda, yağmurda yalnız bir serçe gibi olmaktan yoruldum.
Lütfen patron, o şeyi yüzüme kapama, beni karanlıkta bırakma. Ben karanlıktan korkarım.
Ne çare ki kötü adam sonunda bizi mutlaka incitiyor, öyle değil mi?
Kıyamet gününde, Tanrının önünde dururken, bana neden onun mucizelerinden birini öldürdüğümü sorarsa, ona ne diyeceğim? görevim olduğunu mu?
Facebook Yorumları