Altmış beş yaşıma geldim. Geçen doğum günümde yine bir dilek tuttum…çocuk gibi. Yine imkânsız bir dilekti. Ne diledim biliyor musunuz? İyi bir insan olmayı.

Dalgaların oradaydın. Seni uzaktan görebiliyordum. ‘Ne garip, birinin sırtını çekici buluyorum’ diyordum. Sonradan çok seveceğim ve en sonunda nefret edeceğim montunu giymiştin.

Çoğu insan onları mutsuz eden koşullarda yaşıyor ve gene de bunu değiştirmek için hiçbir şey yapmıyorlar. Çünkü güvenli, rahat, rutin bir hayata koşullanmış durumdalar.

Ama lise, üniversite derken hayatımızın bazı yıllarını, hiçbir ortak bir yanımızın olmadığı rastgele seçilmiş insanlardan oluşan gruplarla yaşamaya zorlanıyoruz. Tam bir kâbus. Aksini söyleyen herkes yalan söylüyordur.

Gülersen, bütün dünya seninle birlikte güler. Ağlarsan tek başına ağlarsın.

Dilerim her kes bir gün zengin ve ünlü olur ve hayalini kurduğu her şeye kavuşur; böylece aranılan esas cevabın bu olmadığını anlar.

+ Sürekli tamam demeyi kes! tamam mı? - Tamam. + Güzel.

Tanıdığım bir adam, umut araba anahtarı gibidir derdi. çok çabuk kaybolur. etrafına defalarca bakınırsın hemen yakınında bulursun.

Birbirimiz için yanlış kişiler olduğumuzu söyleme. Biz başka hiç kimse için doğru kişiler değiliz.

Onu unutmam gerektiğini bir türlü unutamıyorum.

Birlikte olamayacaksak Tanrı neden karşılaşmamızı istedi?

İnsan sevdiğini öldürür diye bir söz vardır. aslında bakarsanız insanı öldüren hep sevdiceğudur.

Beğendiğiniz bedenlere, hayalinizdeki ruhları koyup, aşk sanıyorsunuz.

Ölümün olduğu yerde daha ciddi ne olabilir?

Nehirdeki en büyük balık yakalanamadığı için büyüktür.